bolesława chrobrego 25/26/27

To projekt termomodernizacji trzech budynków na osiedlu Bolesława Chrobrego w Poznaniu. Szesnastopiętrowe bloki mieszkalne zostały zaprojektowane w połowie lat 70. przez zespół architektów pod kierownictwem prof. Jerzego Buszkiewicza. Analogiczne, prostopadłościenne bryły o świetnych proporcjach różnią się między sobą jedynie kolorem okładzin balkonów.
W projekcie nowej kolorystyki odwołujemy się do oryginalnego układu barw na tych obiektach. Elewacje frontowe i tylne będą jasne, szczytowe ściany zaś – ciemniejsze. W efekcie, nawet w pochmurne dni, których w naszym klimacie nie brakuje, bloki będą się wydawały dużo lżejsze i bardziej przestrzenne. Intensywne barwy pojawią się jedynie na nowych obudowach balkonów, także nawiązując do ich obecnego wyglądu. Balkony budynku nr 25 będą więc miały kolor niebieski, nr 26 – zielony, a nr 27 – czerwony.
Bloki na osiedlu Chrobrego mają jeszcze jeden, bardzo charakterystyczny element. W prefabrykatach, z których zostały wykonane, jako okładzinę wykorzystano niewielkie płytki ceramiczne. Niestety, ze względu na zbyt wysokie koszty, mozaiki tej nie da się uratować. Ale to właśnie ona stała się dla nas inspiracją – w nowym projekcie postanowiliśmy zawrzeć wspomnienie o niej.
Pierwszym elementem noszącym w sobie jej ślad, jest zaprojektowany specjalnie dla modernizowanych obiektów font. Czcionka ta powstała we współpracy ze studiem „Zupagrafika” prowadzonym przez Davida Navarro, Hiszpana pracującego i mieszkającego w Poznaniu. Od dawna wiedzieliśmy, że David, tak jak my, z dużym szacunkiem patrzy na polski powojenny modernizm i przeczuwaliśmy, że wynik tej współpracy może być ciekawy.
Motyw mozaiki pojawia się także w projekcie nowych balustrad balkonów. Stare obudowy są w tak złym stanie technicznym, że konieczna jest ich całkowita wymiana. Projekt nowych bazuje na oryginalnej strukturze, z tą różnicą, że osłaniamy balkony w całości, zarówno od frontu, jak i z boków. To rozwiązanie ma na celu uporządkowanie chaosu, jaki często na elewacjach budynków tworzą balkony dowolnie aranżowane przez mieszkańców. Rożnokolorowe doniczki, których używają, zostaną zasłonięte, a z zewnątrz widoczne będą jedynie kwiaty. Ze względu na koszty, obudowy balkonów będą wykonane z płyt minerit. Ponieważ płyty te są nieco większe niż wymiary balkonów, przy ich obróbce powstanie pewna ilość odpadów. Zamiast je wyrzucać, wykorzystamy je do stworzenia graficznej dekoracji balustrad. W ten sposób czoła balkonów, podobnie jak „mozaikowa” czcionka, będą przywoływały wspomnienie o oryginalnym detalu elewacji.
W tworzenie graficznego układu mozaiki na frontach balkonów postanowiliśmy zaangażować także mieszkańców budynków.
W tym przypadku wzorem był dla nas jeden z najciekawszych polskich malarzy końca XX wieku – Ryszard Winiarski. Nasza mozaika na balkonach jest łudząco podobna do jego prac z lat 70., ale inspiracji dostarczyły nam nie same obrazy, lecz sposób, w jaki powstawały. Winiarski łączył świat sztuki z nauką. Do malowania obrazów wykorzystywał teorie przypadku i gier czy statystykę. Na przykład, zagruntowane na biało płótno dzielił na równe pola, a następnie, rzucając kostką, wypełniał je farbą. Jeśli wylosowana liczba była parzysta – czarną, a jeśli nieparzysta – pozostawiał pole puste. Tę właśnie metodę zaproponowaliśmy mieszkańcom. Kilka miesięcy przed rozpoczęciem remontu pierwszego z budynków spotkaliśmy się z lokatorami, którzy – za pomocą kostki do gry – sami ‚wyrzucili’ wzór mozaiki, który znajdzie się na balkonach ich bloków.
Foto. Fotoarchitektura Anna Gregorczyk